Alice Springs: Red Centre

Na een vlucht van 2 uur landde ik in the middle of nowhere: welcome to Alice Springs. Van de vochtige warmte van het regenwoud, naar alleen de warmte van de zon. Ook wel 45-50 graden genoemd.

Met de airportshuttle naar mijn hostel gebracht. De chauffeur gaf onderweg uitleg over bepaalde dingen van Alice Springs. Zo hebben ze een rivier, zonder water, waar ze elk jaar een bootrace in houden. Alleen in plaats van varen, hebben ze de onderkant van de boten eruit gehaald en lopen ze met de boten. Een beetje een Flinstone achtige iets alleen dan met botwn ipv auto's.

Aangekomen bij mijn hostel, kwam ik terecht in een 6 persoonsdorm, alleen was er niemand. Ik ben de enige in de gehele kamer, maar heb wel een tv, keuken en badkamer. Een klein appartement met heel veel bedden.

Nadat ik mijn tassen voor morgen had klaar gemaakt, ben ik naar het stadje gegaan. Alice Springs: heel veel Aboriginalwijken en 1 winkelstraat.
Veel is gebaseerd op de Aboriginals, die je ook overal zie lopen. Ik versta hun niet, hun verstaan ons niet. Ze praatten in hun eigen taal. En ze stinken... En ik vraag me af of ze wel werken... En in plaats van hangjeugd, kennen ze hier hang Aboriginals. Op elke hoek van elke straat, staat een groep Aboriginals. Mijn hostel zit volgens mijn tegenover een Aboriginalkamp (weet ik niet zeker), maar ik voelde me niet echt veilig op straat.

Na boodschappen gedaan te hebben, ben ik bij mijn hostel de wild rock wallabies gaan voeren. 1 van de wallabies had een joey in zijn buidel. Schattig om te zien.
Opeens kwam er een grote rode kangaroe aangesprongen. Hij kwam alleen wat drinken en liet de wallabies verder alleen. Best grappig om te zien, want iedereen zegt dat ze zo gevaarlijk zijn, maar deze was heel rustig.

In de avond heerlijk gechillt in mijn kamer: tv gekeken, een koude douch genomen en gebruik gemaakt van de gratis wifi hier. Wel vroeg gaan slapen, want mijn wekker gaat al om 05.00 uur.

Ondanks de airco, heb ik echt heel slecht geslapen. Het liefst zou ik nog doorslapen, maar helaas moest ik om 05.45 uur al klaar staan voor mijn hotel. Dus snel wat eten, tas verder ingepakt en klaar gemaakt.

Ik werd opgehaald door Angus, onze tourguide. We zaten maar met 9 mensen in de bus, waaronder Angus:
2 stellen uit Duitsland (waarvan er 1 op huwelijksreis was)
Lisette uit Nederland
Rhianna uit Engeland
Holly uit China

We reden voor 6 uur richting het Red Centre, wat meer groen was dan rood. Als eerst gingen we naar Uluru (Ayers Rock). Daar mochten we eerst door het cultural centre lopen: een Uitleg over de Aboriginal cultuur, wat erg interessant is.
Daarna liepen we met Angus rond Uluru, waar hij ons plekken liet zien waar je nog heel goed de Aboriginal cultuur kon zien. Daarna mochten we zelf om Uluru lopen. Normaal een walk van 2,5 uur. Wij deden het in 1 uur. Het was ook maar 5km.

We reden naar onze campsite. We mochtend doen wat we wilden, dus even wezen zwemmen. Dat ik best raar als je de vorige dagen met flippers gezwommen hebt...

Om 18.00 uur gingen we terug naar Uluru voor de zonsondergang. We hadden een goed plekje gevonden en alle hapjes en champagne kwam op tafel. Omdat de champane op moest, dronken ik en Lisette de flessen leeg. Geen goed idee, want ik had nog niets gegeten en de alcohol deed zijn werk: ik was best aangeschoten.

Terug op onze campsite gingen we bbq'en. In mijn aangeschoten bui hielp ik mee met ui snijden. En zo sneed ik in mijn hand (klein krasje), liet ik een plank met gesneden uien vallen en had ik de grootste plezier van iedereen.
Toen al het eten klaar was, heb ik zowel kangaroe als kameel op. Kameel is niet echt lekker, het heeft een vreemde nasmaak.
Na het eten heb ik een koude douche genomen. Angus legde ons uit dat we in een swag (soort warme slaapzak) gingen slapen. We mochten zelf ons plekje uitzoeken. We lagen onder de sterrenhemel. We hebben zowel Jupiter als Venus gezien. Het was zo mooi...
Slapen in een swag is erg comfortabel en lekker warm.

De volgende dag werden we vroeg wakker gemaakt. Gelukkig geen last van een kater. We reden terug naar Uluru, om de zonsondergang te zien. Dat viel best tegen. De zonsondergang was een stuk beter.
Daarna reden we naar Kata Tjuta, wat "veel hoofden" betekent. Dat heeft te maken met allerlei rotsen bovenop de rots zelf.
We begonnen in de Vally of Winds, wat een goede naam is, want er stond veel wind. We liepen stijl omhoog en kwamen uit in een Jurassic Park achtige setting (de dino's moest je er zelf bij bedenken). Het was zo mooi, met zoveel groen. Angus had ons gister verteld over bessen die de Aboriginals aten en gaf er 1 aan mij. Die dingen waren zo vies, maar ik kan nu wel zeggen dat ik het geprobeerd heb.
We kregen uitleg over het ontstaan van zowel de Uluru als Kata Tjuta. Dat was best interessant.
Na wat gezeteb te hebben, mochten we zelf een hike van 7km maken, wat echt een mooie wandeling was (wat we in minder dan 1,5 uur konden lopen, als we niet steeds op de Duitsers moesten wachten).

We reden verder naar onze volgende campingsite. Rijden hier is niet hetzelfde als in Europa, waar je altijd wel iets ziet of langs een stad rijdt. Nee, wij reden op 1 hele lange, doodsaaie weg waar niets te beleven valt. Het enige wat je ziet zijn bomen, rotsen en struiken.
We stopten bij Lake Amadeus, een zout water meer van 11km2 groot.

Op onze campingsite mochten we zwemmen, wat we ook gedaan hebben. Op een gegeven moment werd het zwembad overspoeld met Duitsers. Dingo, een tourguide die we daar ontmoette, vertelde dat het zwembad nog nooit zo vol heeft gezeten.
In de avond gingen we weer bbq'en, maar nu aten we wraps. Dat was zo lekker en verdiend na onze tour.
De groep van Dingo voegde zich samen met die van ons (3 mensen).
Toen de zon onder was hebben we een kampvuur gemaakt, marshmellows en Australische s'mores gegeten. Dat was zo lekker!!! Angus vertelde ons dat we in het nieuwe jaar, met een nieuwe maan zijn begonnen. Dit kwam maar zelden voor en betekent dat dit een goed jaar wordt met veel geluk.
Weer vroeg naar bed in onze swags, want morgen zou weer vroeg worden.

We werden om 05.30 uur gewekt. Snel gedoucht en gegeten, voordat we richting Kings Canyon (Watarrka) reden.
Daar aangekomen, vertelde Angus dat we eerst 'Heart Attack Hill' gingen beklimmen: een berg wat heel stijl omhoog gaat tot de top, opgebouwd uit rotstreden.
Ik dacht dat dit mijn dood zou worden, maar het viel allemaal best mee. Ik was wel out of air, maar als je boven bent kun je weer op adem komen. We gingen 6km lopen: omhoog, omlaag en weer omhoog. We zijn om heel de canyon gelopen.
Angus legde ons onderweg bepaalde dingen uit over de canyon en aboriginals en de geschiedenis. Dat was erg interessant.
Op een gegeven moment kwamen we bij Pride Rock, wat precies de vorm heeft van de Leeuwenrots uit de Leeuwenkoning. We konden het niet laten om een Leeuwenkoning foo te maken (alleen dan met niets in onze handen, dat moet gephotoshopt worden).
We liepen door en Angus vertelden ons op ipi ipi, een plant wat een bepaalde vloeistof aanmaakt die de Aboriginals voor van alles gebruikte. Ook voor het helen van wonden. Dus Angus deed wat vloeistof op mijn kras en het droogde heel snel op. Het is een soort doorzichtige pleister, met abtibiotica erin. Echt heel bizar.

Toen was het nog een paar km naar beneden. Terug bij de bus hadden we fruit om te eten.
Angus zette Disney muziek op (omdat wij daar om gevraagd hadden). Dat was echt grappig, tot zijn iPod uitviel... Dan maar gewone muziek.

Na 2 uur rijden was het tijd voor lunch. Onze laatste maaltijd van onze tour. Samen met Lizette en Rhianna een ijsje gehaald voordat we terug de bus in moesten.
Nu moesten we nog 2,5 uur terug rijden naar Alice Springs. Angus zette 90's muziek op. Even terug naar de Spice Girls, Backstreet Boys, Dr. Jones, enz.

In het totaal heb ik in 3 dagen tijd 1500km in een bus gezeten, 20km gelopen (omhoog/omlaag), 10L water gedronken, 17 uur geslapen, 5 dode kangaroes (road kill) op de weg zien liggen. En heb ik een hekel aan vliegen gekregen.
Red Centre is echt een mooi stukje Australië wat ik voor geen goud had willen missen. Ik heb wat geleerd over de cultuur en de geschiedenis van het land. En een pluspunt: ik ben niet eens verbrand! En dat zonder goed in te smeren.

In de avond gingen we nog, met iedereen die dat wilde, wat eten. Een soort after party. Samen met Holly en een stel Duitsers hebben we een taxi gedeeld baar het restaurant waar we gingen eten.
Daar lekker gegeten (zelfs wedges op: Australische aardappelschijfjes) en wijntjes gedronken. Samen met Angus en Lisette 2 shotjes genomen, die we volgens Angus echt moesten proeven. De eerste was een Snickers Bomb: een shotje wat naar Snickers smaakt, maar dan met alcohol. En die was echt heel erg vies. De 2e was een Skittle Bomb, waar Angus en Dingo het de hele tour over hadden. Deze was wel lekker: het waren 2 verschillende drankjes (rood en blauw) door elkaar gemixt en smaakte ook echt naar een hand vol Skittles.

Om 22.45 uur met Holly en de Duitsers terug naar ons hostel. Elaas was het eten slecht gevallen waardoor ik met buikkrampen naar bed ben gegaan... Voor de rest was het echt een leuke avond.