Australian Open

Op donderdag begonnen de kwalificatiewedstrijden voor de Australian Open. Samen met Lisette liep ik richting de Australian Open informatiebalie, waar we nagevraagd hadden hoe het met die wedstrijden zat. Entree was gratis, maar het was beter als we op internet keken wanneer de wedstrijd van Thiemo de Bakker begon.

In de middag liepen we weer terug naar de Australian Open. De kwalificatiewedstrijd van Thiemo de Bakker was nog niet bezig, waardoor we eerst naar Boy Westerhof (of zoiets) gingen kijken. Die heeft uiteindelijk verloren. Thiemo de Bakker was wel een spannende wedstrijd. Hij kreeg veel tegenstand van de Australische Whittington (21 jaar), waarvan Lisette en ik denken dat hij ooit nog ver gaat komen. Uiteindelijk wel gewonnen met 7-5 en 6-4.
Het was zo gigantisch warm, waardoor er na een korte tijd mijn topje al in mijn lichaam stond en ik in een korte periode ook verbrand was (wel ingesmeerd, maar de zon was iets veller dan verwacht). Gelukkig is het niet heel erg.

Op zaterdag zijn we naar de laatste kwalificatieqedstrijd van Thiemo de Bakker gegaan. Game 1 was niet zo spannend 6-2 voor Thiemo. De tweede daarintegen was super spannend met een ty break wat leidde tot 7-6 voor Williams.
Terwijl Lisette naar de wc ging, kreeg Thiemo een behandeling. Dat voorspelde niet veel goeds. Een journalist kwam naast me zitten en begon me allerlei dingen te vragen over Thiemo. Lisette kwam aangelopen en mengde zich ook in het gesprek. Ja deze journalist had de ty break niet gezien want zijn telefoon moest opgeladen worden... Lekker handig zijn die Nederlandse journalisten.
Uiteindelijk heeft Thiemo helaas verloren en is het maar afwachten of hij als 'lucky loser' toch mee kan doen aan de Australian Open.

Op maandag was het dan zo ver: the Australian Open 2014. Het eerst grad slam tournooi van het jaar voor tennis. Om 09.30 uur kwamen we aan bij de ingang. Er stonden toen al gigantische rijen. Wij sloten ons aan bij een rij en hebben zo ern groot gedeelte van de openingsceremonie meegemaakt.
Om het publiek te vermaken liepen er 2 meeuwen rond. Dat was vet grappig om te zien. Ze verpestte foto's door er bij te komen staan of ervoor te springen, als je een telefoontje kreeg en ze zagen dat gingen ze er door heen schreeuwen, enz.

Om 10.00 uur gingen de poorten open. Na tassen en kaartcontrole liepen we naar het Margeret Court Arena, waar Venus Williams zou spelen. We vonden 2 goede plekken in de schaduw. Dan maar een uur wachten, maar we hebben in ieder geval goede plekken.
Toen de wedstrijd begon waren nog heel veel mensen op zoek naar een plek. Ja, dan moet je maar eerder komen. Gelukkig mag je niet lopen tijdens de wedstrijd, tenzij er pauze is. Dus in elke kleine pauze werden er groepjes mensen naar binnen gelaten om plekken op te vullen.
De wedstrijd was heel erg spannend! Het liep zelfs uit tot een derde set.
Ik moest naar de wc en buiten de arena stonden gigantische rijen met mensen die naar binnen wilde. Terug gekomen ben ik door de rij heen gelopen (wat heel wat boze blikken opgeleverde) en toen het pauze was naar mijn plaats gelopen. Sommige mensen stonden al een uur te wachten om binnen te komen... Kom dan eerder of ga een andere wedstrijd kijken.
Venus had verloren van Marakova, wat de Australiërs uitspraken als een soprt hamburger naam van McDonald's.

We hadden nog genoeg tijd voordat de wedstrijd van Juta Galung begon. We besloten om wat te gaan eten binnen de Heineken Food Court. Fish and chips, want ik had al een lange tijd geen vis op. Het smaakte heel erg goed!
Zo ontmoette we 2 Australische jongens die het helemaal geweldig vonden dat wij Nederlandse meiden naar de Australian Open waren gekomen. Tijdens het eten mee gekletst en daarna omgekleed (oranje), schmink opgedaan en onze kroontjes opgeblazen om naar Juta Galung te kijken.
Die was al bezig en hij stond achter. Nadat we de tribune opgelopen waren om te gaan zitten, besloten we na 1 game om toch maar in de schaduw te gaan staan. De zon was zo heet. Dan maar niet in de buurt van Haas, Seiseling en de Bakker zitten (die hun landgenoot aan het aanmoedigen waren).
Omdat de wedstrijd op een gegeven moment toch gespeeld was, besloten we om weg te gaan om in de stad even een wijntje te drinken en pizza te eten. We moesten ons weer een beetje opladen voor vanavond.

Na gedronken en gegeten te hebben, waren we zo moe. Maar dat moest maar even wachten, want we gingen naar de Rod Laver Arena, waar Djokovic en Serena Williams zouden spelen. Lisette en ik zaten niet naast elkaar, maar ook niet ver uit elkaar. We zagen elkaar wel in de pauze en anders na de wedstrijden.
Na een gehele openingsceremonie, begonnen we met Djokovic. Dat was echt mooi tennis en een spannende pot. Ookal heeft Djokovic gewonnen, zijn tegenstander deed het ook heel erg goed. Vooral als het om spannende acties ging, zaten we bij deze wedstrijd goed.

Serena Williams moest tegen een Australish meisje. Aangezien ik omringd was met Australiërs vroeg ik of ze goed was. Wat bleek nu: Ashley was 17 jaar en dit was haar 1e grand slam. Super knap van haar natuurlijk!
Op zich geen moeilijke partij voor de nr. 1 van de wereld. Serena won daarom ook met gemak.

Toch is het zo mooi om mee te maken hoe Australiërs achter hun volk blijven staan, ook al weten ze dat het onbegonnen werk is.
Het volgende liedje werd daarom ook vaak gezongen:
Aussie, Aussie, Aussie
Eh, Eh, Eh,
Aussie
Eh
Aussie, Aussie, Aussie
Eh, Eh, Eh

Voor de waterpoloërs die voor lrig Gouwerijn gespeeld hebben, zo herkenbaar.
Ik legde ook uit aan mijn Australische buurman dat wij dit liedje ook in Nederland hadden, alleen iets anders. Hij vond dit zo grappig en had dat helemaal niet verwacht.

Na de wedstrijden nog een paar foto's gemaakt en daarna een late avondwandeling naar ons hostel.
Dit was echt iets wat ik niet wilde missen. Tennis is real life is zoveel beter dan op tv. Je voelt de spanning, de sensatie en de opluchting van de sporters als ze een punt maken. Zelfs challenges zijn leuker in real life dan ze op tv te zien. Ik ben blij dat ik hiervoor langer in Melbourne ben gebleven...