Great Ocean Road

Op vrijdag moesten we vroeg op, want om 07.15 uur zouden we opgehaald worden voor een Great Ocean Road.
Onze chauffeur Mel vertelde ons dat we in het totaal 260km gingen rijden, met ondertussen stops voor foto's, eten en toilet breaks.

Onze eerste stop wat het Great Ocean Road bord, wat de 4e was sinds de weg is aangelegd (de andere waren kapot gegaan door de oorlog, vrachtwagen en nog meer). Een paar foto's gemaakt en naar het strand gegaan daar. Dat was echt wedr even wennen na al een week of langer geen strand gezien te hebben.

We reden door naar een lookout waar we ook foto's mochten maken. Daarna reden we door naar een dorpje waar wilde koala's waren. We hebbe er 5 gezien en eerlijk gezegd, zijn wilde koala's een stuk mooier dan degene in gevangenschap.

Na weer een tijdje rijden kregen we lunch. Dat was in een klein take away restaurantje, maar was wel lekker (wel weinig).
We reden door naar het regenwoud, waar we een guided tour konden doen of op je eigen houtje kon rondlopen. Dat tweede hebben Lisette en ik gedaan. Waar we normaal 30 minuten over moesten doen, deden wij binnen een kwartier (met foto's nemen).

Nu moesten we een tijdje in de bus zitten om bij de 12 Apostelen te komen. Even tijd om bij te slapen (in een ongemakkelijke pose).
Aangekomen bij de Apostelen, was het toch wel erg mooi (en druk). Erg mooie foto's gemaakt en even lekker genoten van de 8 die er nog staan (wat er eerst 9 waren). We werden alleen wel erg gek van alle vliegen daar...

Als laatst gingen we naar 2 kloven, waar verhalen over werden verteld. De eerste kloof ging over een schipbreuk waar alleen een meisje en een jongen het hadden overleefd. Ze schuilden in een kloof en hielden zich warm met brandy (alcohol). De volgende ochtend was de jongen verdwenen: omhoog geklommen om hulp te zoeken. Zo werd ook het meisje bevrijd.
De tweede kloof ging over de Londen Bridge, want zo werd die gesteente genoemd (dezelfde vorm als de Londen Bridge in Londen). Op een dag waren er mensen een ochtendwandeling aan het maken, toen de Londen Bridge (het eerste stuk) in elkaar stortte. Terwijl er touristen kwamen, zwaaiden de mensen op de Bridge voor hulp. Toen touristen naar de lokale politie gingwn en zeiden: "the Londen Bridge is fallen down", geloofde. De politie niet. Na 6 uur werden den mensen toch gered, omdat er steeds meer mensen met dit verhaal aankwamen bij de politie.

Na dit allemaal gezien te hebben, reden we weer terug naarMelbourne. Op de hoogte van Colac maakte onze bus een raar geluid. Mel stopte gelijk en terwijl zij de bus ging nakijke zijn wij maar bij de Mecca (McDonalds) gaan eten. Na 40 minuten bleek het om de airco te gaan: die was kapot gegaan. We reden verder met alle ramen open, door een landschap wat net Frankrijk kon zijn. Lisette kreeg een niesaanval (hooikoorts), dus de terugreis was een ramp voor haar.

Toen we de skyline van Melbourne zagen, kwamen we tot de conclusie dat het precies Rotterdam is, met de Europoort... Heel bizar.
Terug bij onze opstapplaats kunnen we terug kijken op weer een mooie ervaring en mooie ontdekte plekjes van Australië.