England here I come!

Afgelopen zaterdag was het dan zo ver: mijn "afscheidsfeestje". Na Koningsnacht/dag, dacht ik dat ik het heel moeilijk zou vinden om van iedereen afscheid te nemen. Dit viel eigenlijk reuze mee (tot mijn verbazing). Toch blijft het een raar besef om te weten dat je je vrienden weer achter moet laten, dit keer voor 4,5/5 maanden.
Zondag van Lauu nog een keer afscheid genomen door heerlijk te gaan lunchen: pannenkoeken! Lekker oer Hollands. Het was echt gezellig wat het afscheid moeilijk maakte. Gelukkig hebben we de technologie van deze tijd nog: Skype, Facebook, FaceTime, bellen, appen, sms'en, Telegrammen... Noem het maar op. Dus lieve vriendinnetjes van me, ik blijf in contact met jullie,

Een zondag begonnen met inpakken. Het is echt een ramp als je 5 maanden weg gaat en maar 20kg mee mag nemen. Perks of being a woman?
Uiteindelijk maandag verder gegaan en er voor gezorgd dat ik in ieder geval mijn koffer helemaal ingepakt had. Totaal gewicht: 19,5 kg.
Dinsdag ervoor gezorgd dat al mijn Apple spullen volgegooid werden met muziek, boeken, documenten, Apps en natuurlijk opgeladen zouden zijn. Ook al mijn camerakaartjes leeg gemaakt, zodat ik daar gewoon foto's kan maken. 'School'spullen gepakt, want ja, ik krijg ook weer gewoon les om uiteindelijk een certificaat toerisme te ontvangen. Handtas ingepakt en I'm ready to go!

En daar zat ik dan, op Schiphol, early in the Morning. Super vroeg opgestaan, want om 07.00 uur moest ik er al zijn. In die 3 maanden dat ik er niet was, is er niets veranderd (duh). Het voelt erg vertrouwt aan. Voordat ik door de douane ging, nog even (zoals gewoonlijk) bij Starbucks wat drinken. Afscheid genomen van mijn ouders en hup, door de douane (vriendelijke jongen).
Toch nog even een energy smoothie genomen, in de hoop dat ik wakker zou worden (helaas heeft het vrij weinig geholpen).
Om 08.10 uur ging min gate open: 26 minuten lopen, naar de andere kant van Schiphol. Bij de controle werd ik gefouilleerd, omdat ik mijn ID kaart in mijn zak had laten zitten. Best grappig om te zien, zo'n plaatje van een lichaam met delen die oplichten omdat er iets zit.

Bij de gate aangekomen, hoefde ik niet lang te wachten, of we mochten het vliegtuig in. Ik kwam naast Jill en Sam te zitten, die ook voor Eurocamp komen. Naast ons zaten 2 rijen met nog meer mensen die ook voor Eurocamp komen. Het is tot nu toe een gezellig boel, zo in het vliegtuig.
Na een korte vlucht, hebben we buiten het vliegtuig met iedereen kennis gemaakt. Zo leerde ik Wendy(1, blond haar), Wendy(2, bruin haar), Lisanne, Lisa, Nienke ,Tim en Alicia kennen. Met zijn allen liepen we door de douane en naar de bagageband. Nadat alle koffers verzameld waren, liepen we naar buiten op zoek naar onze taxi. Alicia ging niet met ons mee, ze ging naar een ander hotel en werd daarom ook eerder opgehaald.

Na wat wachten kwam er een vent aanlopen die onze chauffeur bleek te zijn. Alle koffers ingeladen en op naar ons hotel! Iedereen was echt onder de indruk over het rijden in Engeland. Ik kon me er alleen niet meer druk om maken... Na Engeland, Australië en Nieuw Zeeland, is het vrij normaal voor me geworden.
Eerst reden we over de snelweg, maar al vrij snel reden we over platte land weggetjes. Lauu, kan je ene weg naar Alton Towers nog herinneren? Daar leek dit wel op... Maar zo kwamen we wel bij het hotel aan.

Na het inchecken, snel omkleden, gingen we met zijn allen op zoek naar een supermarkt. Wincham loop je zo uit en kom je in Northwich uit. Conclusie: Wincham bestaat uit huizen, een antiekwinkel, een bloemist, een snackbar en 10 car dealers. Na 4km lopen, kwamen we bij een supermarkt uit. Eerst wat eten bij een cafeetje ernaast. Oh wat was ik daar aan toe zeg!
Na wat boodschappen gedaan te hebben, raakten we aan de praat met een vrouw. Ze vond mij zo goed Engels praten, alsof ik uit Amerika of Canada kwam ipv Nederland. Best grappig om dat weer te horen. Daarna liepen we terug naar het hotel. Weer 4km. Onze lichaamsbeweging hadden we ook weer gehad.

Terug in het hotel, lekker niets gedaan en tv gekeken. Toch ook in slaap gevallen, zo moe was ik. Om 17.30 uur werd er op mijn deur geklopt. Het was Wendy2, om te vragen hoe laat we gingen eten. Afgesproken om rond 18.00 uur te verzamelen en met zijn allen te gaan.
Het eten was echt heel erg lekker! Zo leerden alle Dutchies, Lana en Carla uit Duitsland en een meisje uit Engeland (waar ik de naam niet meer van weet) kennen. Het was erg gezellig en super lekker eten!

Iedereen was zo moe van de hele dag, dat we rond 20.00 uur lekker naar bed gingen. Morgen begint onze training en daarvoor moet nog wat geleerd worden, want we beginnen met een toets. Sooo wish me luck!